نفرین بر تو غریبه..

چه خوش خیال بودم من, نفرین بر تو غریبه به تو که روزی آشناترین

لحظه هایم بودی سکوت خسته و قلب شکسته ام را ببین با من جه کردی؟

آیا تاوان عاشق شدن و عاشق بودن این است؟؟ اگر چنین است پس نفرین بر عشق...

آیا تاوان وفاداریم این بود که همیشه بسوزم و بسازم و تنها بمانم برای کسی

که خود را سمبلی از مجنون میدانست ولی در درون بویی از سنت زیبای عاشقی

نبرده بود, سنتی که در آنوقت لیلی و مجنون بدان سوگند میخوردند و پیوند عشق

می بستند هیچ چیز یارای گسستن این عشق را نداشت, نفرین بر تو و قلب یخی ات

که در آن حتی گرمای عشق آتشین و لیلی وار من اثری نگذاشت, عاشقم کردی و در باغ سبز

نشانم دادی و مرا با خود به دنیای رویایی پر از زیباییهای عشق بردی ولی وقتی

چشم باز کرده و حقیقت را یافتم حقیقت چیزی جز کوله باری از پشیمانی و یأس و ناامیدی

از بیوفاییها و دورنگی و رنگ و ریای تو نبود

نفرین بر تو غریبه ... یادت می آید آن روزی را که با هم ابرها را پلکانی قرار داده

تا خود را به خورشید تابان برسانیم و آنجا خوشه های زرین از انوارش را چیدیم

و لحظه هایمان را به مانند رنچین کمان رنگ عشق کردیم و تو گفتی که مرا مالک تمام

زیباییها میکنی حال میبینم از آن همه زیبایی سهم من زشتی و سیاهی عشقی نافرجام

بود که شروع نشده به پایان رسید و مرا در زندان و قفس تنهاییم محبوس کرد عشقی که

به سرعت جای خود را به گدازه های آتشین خشم و نفرت داد...

دوران تنها شدنم را در جاده انتظار گذراندم, نفرین به تو غریبه, باز میان شقایقهای

سرخ گم خواهم شد, میروم تا آینده را با خیالم پیوند بزنم, شاید بتوانم غریقی

را با سیلی از امواج محبت به سوی سواحل مهربانیم بکشانم چیزی بگو جیزی

نخواهم گفت سکوتهای سر به زیر از کودکی با من است و من این بار میخواهم عاقلانه

ببینم نه عاشقانه....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: