!!

تـو راحت بـخواب من مـشق گریه هایـم هـنوز مـانده

یارب تو او را همچو من بر غم گرفتارش مکن

در شهر غربت ای خدا هرگز تو ازارش مکن

هر چند او از رفتنشچشمان من گریان نمود

لیک ای خدای مهربان از غصه پر بارش مکن . . .

سقــــوط مےکنـــد

معلم عصبی دفتر را روی میز کوبید و داد زد : سارا...دخترک خودش را جمع و جور کرد ، سرش را پایین انداخت و خودش را تا جلوی میز معلم کشید و با صدای لرزان گفت : بله خانم؟

برگرفته از وبلاگ کوچه علی چپ   http://sevda303.loxblog.com/

تنهایی

  امشب در خلوت تنهایی ام آهسته بی تو گریستم

کاش صدای هق هق گریه ام را باد به تو می رساند…

تا بدانی که بی تو چه میکشم

کاش قاصدک به تو می گفت که در غیاب تو

رودی از اشک به راه انداخته ام….

و کاش پرنده ی سوخته بال عاشق از جانب من

به تو این پیغام را می رساند که:

امید و آرزوهایم بی تو آهسته آهسته

در حال فرو ریختن است

بعد از تو هر شب گوشه ایی کِز کردم اینجا

از درد و غم تا صبح , جِز جِز  کردم اینجا

                    با انکه از رُو رفت پیشم  صبر و طاقت !!

                          بالشت را با اشک , قرمز کردم اینجا

                                     لبخند را بعد از تو حتی لحظه ایی هم

                                         بَر روی لب , ممنوع و هرگز کردم اینجا

                                                        از بس درون این غزل , غم میزند موج

                                                              من واژه را از خواب عاجز کردم اینجا

                                                                        غمگین مشو از درددلهایی که با اشک

                                                                             یکباره در پیش تو بارز کردم اینجا

                                                                                            البته هر بیتی که با یادت سُرودم

                                                                                             از خاطرت اخذ مجوز کردم اینجا

                                                          حتی اگر اصلاً شعرم را نخوانی!!

                                                          در گوش غمها باز وِزوِز کردم اینجا

اندازه ی تمام فاصله ها , درد میکشم

تصویری از شکستن یک مرد میکشم

               با یک قلم , به دفتر این روزگار تلخ

                نقشی از انچه بر سرم آورد میکشم

                        هر چند از درون , دلم آتش گرفته است

                                   آهی ز سینه .... یخ زده و سرد میکشم

                                                        باور کنید سفسطه هرگز نمیکنم

                                                           پاییز را ز روی خزان , زرد میکشم

                                                                      این واژهای پر غم و اندوه را به نظم

                                                                             از حس و حال شاعر شبگرد میکشم

                                                                                             با درد دل , هوای دلم روبرا نشد

                                                                                            فریاد را از انچه به من کرد میکشم

دل من دوره گرد نبود كه هر روز بساطش را يكجا پهـــن كند،

دل من فقط كنـــــار دل تو تمام دارو ندارش را به حراج گذاشته بود،

نخواستـــي اش....

كوله بارم را جمع كردم،همه اش را به آتش كشيدم

و براي هميشه از تو گذشتم.

آنکس که ميگفت دوستم دارد عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد

رهگذری بود که روی برگ های پاييزی راه ميرفت واين صدای :

خش خش برگ ها..............................

همان آوازی بود که من گمان می کردم ميگويد :

دوستت دارم.....................................

به خداحافظی تلخ تو سوگند ، نشد

که تو رفتی و دلم ثانيه ای بند نشد

لب تو ميوه ممنوع ، ولی لبهايم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند ، نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هيچ کس ، هيچ کس اينجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشين تو در اين سينه ، خداوند نشد

خواستند از تو بگويند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند : نشد!

خسته شدم ؛

از بس به آدمایی که میخوان جای تو رو توی قلبم بگیرن

گفتم :

ببخشید اینجا جای دوستمه ،

الان برمیگرده

 دل من در غم تو ،تو در فکر دیگری،من دل داده ی تو ،
تو دل گشای دیگری،در مکتب عاشقان روا نیست من دست تو بوسم تو پای دیگری....

گهگاهی از اعماق وجودم فریاد میزنم، آنگاه آرام و در سکوت می خندم و سپس بر حال خود
.گریه میکنم، آیا سزای دوری از تو دیوانگیست؟

خیلی سخت است غنچه عشق در قلبت بشکفد و همان لحظه پر پر شود ،

لحظه پژمرده شدنش را با چشمهای خودت ببینی و بفهمی آن گل مال تو نبوده ، با هوای قلب تو سازگار نبوده….

برای خواندن متن به -ادامه مطلب - بروید .

سلام دوستان ..شرمنده مدتي  رو  نتونستم  در خدمتتون  باشم

ولي اومدم از امروز جبران كنم قبل از هر حرفي يه گليه اي هم از دوستاني كه بهم سر ميزنن ولي بدون اينكه نظر خودشون رو در باره  وبلاگ  بگن يا در نظر سنجي وبلاگ شركت كنن دارم به نظر شما شركت در نظر سنجي وبلاگ چقد از وقت با ارزشتون  رو  ميگيره

اميدوارم كه از اين پس منو از نظرات با ارزشتون محروم نكنيد

تا در هر چه بهتر شدن وب بهم كمك كرده  باشيد

قبلا از همه  دوستان سپاسگزارم..... ببخشيد وقتتون  رو گرفتم

پيمان

از وقتی رفتی

ساعت ها خیلی نامرد شده اند

هر لحظه به رخم میکشند

ثانیه ثانیه نبودنت را

خوب به چشمهایش نگاه کنید ... از نزدیک!

دستانش را بگیرید!

آنقدر نزدیکش باشید که گرمای نفس هایش را حس کنید!

خوب عطرش را بو بکشید!

موقع بوسیدنش از ته دل ببوسیدش... از ته دل ببوییدش ... از ته دل لمسش کنید!

... از ته دل نگاهش کنید ... از ته دل صدایش کنید!

از تمام لحظات با هم بودن نهایت استفاده را بکنید!

روزی می رود ...

و حسرت همه ی اینهایی که گفتم در دلتان می ماند.

  عشق پاکـــ ، لیاقتــــ میــــــخواست که تو نداشتی  ....

 حکـــــــــــــــــــــایت من…

حکایت کسی بود که عاشق دریا بود اما قایقـــــــــــــــــــــی نداشت…

دلباخته سفر بود اما همسفـــــــــــــــــــــر نداشت…

حکایت کسی بود که زجر کشید اما ضجـــــــــــــــــــــه نزد…

زخم داشت اما ننالیـــــــــــــــــــــد…

گریه کرد اما اشک نریخـــــــــــــــــت…

حکایت من حکایت کسی بود کـــــــــــــــــــــه…

پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همه ی صداها را بشنـــــــــــــــــــــود…

حیف که چه دیر فهمیدم وجودم برات مزاحم بود

کاش از خودت میشنیدم نه اینکه یکی بیاد بهم اینو بگه برا دل خودم متاسفم .....

زمــــــــاني كه اجازه ورود مرا همــــــــــرآه با كوله باري از عشق در عمق چشمانت را دادي ،

خود ميدانستي اسير چشمانتـــــــــــــــ هيچ گآه ازاد نمي شود

و آن لحظه كه روحم را تسخيــــر كردي تو فهميدي هيچ زمان روح من از تو جدا نخواهد شد.

من به ياد تو و تو بي ياد مجدا از من هم قسم من با تمامــــــــــ كودكيم با عشق تو

بزرگ شدمـــــــــ  همه گویند فراموشت کنم !!!

حال چگونه مي توانم سنگ صبور غم هايم را فراموش كنمـــــــــــ

تــَرکــَت کَـــرده؟؟؟

شَــب هآ بـ ـه یآدَش گــــریه مـ ـی کـــُنیے؟؟؟

نــ ـآرآحَــــت نَبـ ـآش...

یــه روز تــ ـو تَنهـــ ـآ آرزوے زنـــــدگـ ـیش مـیشی

ایـ ـن بَدتـــــَرین انتـ ـقآ مــــه!!!

مرا پاپتی خواند، آنکه در راهش کفش هایم پاره شد.

پایان حكایتم شیرین نیست! من عاشق او بودم او عاشق او...

دلم به كما رفته .! برای مردنش دست به دعا شوید.

بگذار بمیرمــــــ که دگر همسفریــــــــــــــــ  نیستــــــــ

در سینه من فرصت عشق دگری نیستـــــــــــــــــ

بعد از تو دلمـــــــــــــــــ عرصه تکــــــــــــــــرار بلا بود

 آری دگر از عشقـــــــــــــــ  در  ا ینجا خبری نیستــــــــــــــــــ

گاهی باید رد شد باید گذشت گاهی باید در اوج نیاز، نخواست

گاهی باید کویر شد با همه ی تشنگی منت هیچ ابری را نکشید

گاهی برای بودن باید محو شد باید نیست شد

گاهی برای بودن باید نبود گاهی باید سیگارت را برداری

و رهسپار کوچه هایی بشی که خیلی وقته رهگذری ازش عبور نکرده

گاهی باید نباشی تا لااقل یه جایی

توی گوشه کنار این شهر دلی برات تنگ بشه…